Τι είναι η αμβροσία που τρώγανε οι θεοί των αρχαίων Ελλήνων

Η αμβροσία σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία αλλά και την αναφορά που γίνεται από τον Όμηρο ήταν η τροφή των θεών. Η λέξη προέρχεται από το στερητικό α- και τη λέξη βροτός (θνητός) και δηλώνει καθετί που δίνει ή διατηρεί την αθανασία.

Οι θνητοί μάλιστα δεν είχαν την δυνατότητα να γευτούν την αμβροσία — που ήταν «εννέα φορές πιό γλυκιά από μέλι» — εκτός αν είχαν την εύνοια ή την άδεια των θεών.

Μάλιστα η αμβροσία ήταν στενά συνδεδεμένη με την αθανασία κάτι που φαίνεται και από την κίνηση της Αθηνάς να την προσφέρει στον Ηρακλή όταν έγινε αθάνατος και ανέβηκε στον Όλυμπο.

Τα συστατικά της

Αρκετοί ιστορικοί έχουν προσπαθήσει να βρουν ποια ήταν τα συστατικά της αμβροσίας σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες όμως μέχρι και σήμερα μπορούν να γίνουν μόνο υποθέσεις.

Κάποιοι πιστεύουν ότι η αμβροσία είχε ως βασικό συστατικό το μέλι (και αντίστοιχα το νέκταρ με τον βασιλικό πολτό) ενώ περιείχε ελαιόλαδο, κρασί, και χυμό διαφόρων φρούτων και λαχανικών. Άλλοι πιστεύουν ότι το βασικό συστατικό ήταν το ελαιόλαδο το οποίο είναι μια πλούσια πηγή μονοακόρεστων λιπαρών οξέων με τα φαινολικά του συστατικά να έχουν δείξει αντι-φλεγμονώδεις και χημειο-προστατευτικές ιδιότητες. Μάλιστα η ολεοκανθάλη (oleocanthal) του ελαιόλαδου, έχει βρεθεί να έχει παρόμοια δράση με το αντιφλεγμονώδες φάρμακο ibunoprofene.

Ο αστεροειδής 193 έχει πάρει το όνομα Αμβροσία από τη μυθική θεϊκή τροφή.